СТУ́КАТИ (ударяючи по чому-небудь, утворювати короткі уривчасті звуки, стукіт), БИ́ТИ, СТУКОТА́ТИ підсил., СТУКОТІ́ТИ підсил., ГРЮ́КАТИ підсил., ЦЮ́КАТ... смотреть
ТЮ́КНУТИ¹, ну, неш, док.Однокр. до тю́кати¹ 1.– Я не вмію вишивати, – кинула, немов з корінням із серця вирвала, Одарка. – Тю-у! – тюкнув на ввесь степ... смотреть
I -ну, -неш, док.Однокр. до тюкати I 1). II -ну, -неш, док.Однокр. до тюкати II.
тю́кнути[т'укнутие]-ну, -неиш, нак. -ние, -н'іт'
I -ну, -неш, док. Однокр. до тюкати I 1).II -ну, -неш, док. Однокр. до тюкати II.
тю́кнути 1 дієслово доконаного виду крикнути 'тю' тю́кнути 2 дієслово доконаного виду стукнути
{ту́кнутие} -ну, -неиш, нак. -ние, -ніт.